Introductie
Electricmusclestimulatie (EMS) heeft zich ontwikkeld als een outputparadigma in lichaamsgerichte gebruikersinterfaces. Het kernidee is om elektrische pulsen van een apparaat dat aan gebruikerslichamen is bevestigd te gebruiken om hun spieren te stimuleren en daardoor hun ledematen te laten bewegen. Eerdere werken hebben aangetoond dat EMS kan worden gebruikt voor het aanleren van complexe bewegingen, het geven van krachtfeedback, het overbrengen van objectkenmerken, het sturen van gebruikers tijdens het lopen en het assisteren bij tekenen.
De literatuur bevat echter geen systematische verkenning van de ervaring van EMS. Bestaand werk is meestal beoordeeld op basis van de voordelen voor de prestaties van gebruikers, het aantonen van begrip van gestimuleerde bewegingen, het nabootsen van bewegingen gegenereerd door EMS, of het toevoegen van plezier aan een nieuwe ervaring. Enkele van deze evaluaties hebben kortstondig opmerkingen van gebruikers gerapporteerd. Bijvoorbeeld, deelnemers hebben geen bezwaren geuit over het overdragen van lichamelijke controle aan een computer, hebben bewegingen toegeschreven aan levenloze objecten en hebben EMS beschreven als “eng, gewoon eng”. Er is echter een lacune in de literatuur die een duidelijke, systematische en parameter-gemapte verkenning biedt van hoe EMS aanvoelt voor niet-ingewijden.
Bij het ontwerpen van EMS-gebaseerde interactietechnieken moeten stimulatieparameters worden gekozen die zowel de juiste spieren targeten als het gewenste resultaat opleveren, ofwel een haptische sensatie of een spieractivatie. Deze parameters worden geselecteerd uit een multidimensionale parameterspace van frequentie (aantal pulsen per seconde, in Hz), pulsbreedte (de duur van elke individuele puls, in µs) en amplitude (de ‘sterkte’ van elke puls). Niet alleen kunnen deze parameters verschillende resultaten opleveren (geen effect – haptische sensaties – spieractivatie), maar ze kunnen ook verschillende sensaties binnen elk resultaat opleveren.
De gebruikerservaring van EMS is complex, multidimensionaal en persoonlijk. Deze studie demonstreert de breedte van ervaringen die EMS kan bieden. Waar eerdere werken zich hebben gericht op de spieractiverende mogelijkheden van EMS en beperkte aandacht hebben besteed aan de bijbehorende gebruikerservaring, dragen we bij aan een dieper inzicht in de nuance van deze ervaring. De beschrijvingen die hier worden gerapporteerd, samen met het significante gebruik van trefwoorden en parameters, bieden een referentiepunt voor een beter begrip van de ervaring van EMS en ondersteunen het ontwerp van nieuwe interacties.
Deze resultaten bieden een kans om niet alleen EMS te overwegen voor activering, maar ook voor het creëren van specifieke ervaringen. Beschrijvingen van texturen, krachten en temperaturen van deelnemers kunnen nieuwe interactiemogelijkheden bieden. Deze ervaringen kunnen de rijkdom van het gebruik van EMS in virtual reality vergroten. De subtiliteit van stimulatie biedt ook mogelijkheden voor haptische meldingen en feedback, bijvoorbeeld via een horlogebandje.
Er zijn echter beperkingen aan deze studie, zoals de focus op een beperkt aantal spieren en parameters, en het gebrek aan contextualisatie van EMS met specifieke taken. Niettemin bieden deze bevindingen een waardevolle basis voor een dieper begrip van de gebruikerservaring van EMS en kunnen ze worden gebruikt bij het ontwerpen van toekomstige interfaces en interacties.
Auteur(s)
Jarrod Knibbe, Adrian Alsmith, Kasper Hornbaek
Datum van uitgave
1 oktober 2018
Link naar artikel
Om het volledige artikel te lezen, klik hier
