Neuromusculaire elektrische stimulatie veroorzaakt remodellering van spiervezels en een specifiek genexpressieprofiel bij gezonde ouderen.

Skeletspierveroudering is een complex fenomeen dat gepaard gaat met afname van kracht, massa en bewegingssnelheid, bekend als sarcopenie. Inspanning, met inbegrip van neuromusculaire elektrische stimulatie (NMES), wordt beschouwd als een effectieve strategie om de effecten van spierveroudering te vertragen. Een recente studie onderzocht de impact van NMES op de skeletspieren van oudere individuen op moleculair niveau en oxidatieve regulatie.

De studie toonde aan dat NMES significante verbeteringen in isometrische kracht teweegbracht, wat wijst op de potentiële effectiviteit ervan bij het verbeteren van de spierprestaties. De adaptaties in kracht werden toegeschreven aan neurale veranderingen in het zenuwstelsel en sensorische feedback tijdens NMES-geïnduceerde contracties.

Op cellulair niveau werden positieve effecten waargenomen, zoals een toename van de dwarsdoorsnede van spiervezels (CSA) en kracht, met name in type II-spiervezels. Dit werd ondersteund door veranderingen in de genexpressie van MyHC2A en Myogenin, wat wijst op een verschuiving naar het metabolisme van type II-spiervezels.

Wat betreft antioxidatieve capaciteit vertoonde de studie verstoringen in genen die coderen voor belangrijke antioxidatieve enzymen, maar zonder een significante toename van oxidatieve stress. Dit suggereert dat NMES de spierfunctie verbetert zonder overmatige oxidatieve stress te veroorzaken.

Proteïneafbraak en synthese werden ook bestudeerd, waarbij NMES geassocieerd was met een lichte afname van genen in het ubiquitine-proteasoom pathway, gunstig voor spiereiwitsynthese.

NMES bleek ook invloed te hebben op de activatie van satellietcellen en myogene regulerende factoren, wat wijst op een stimulatie van spierreparatie, regeneratie en groei.

Tot slot suggereert de studie dat NMES gunstige effecten heeft op spierkracht, structuur en moleculaire aanpassingen bij ouderen. Het benadrukt de potentie van NMES als een interventie tegen leeftijdsgerelateerde spierafname en benadrukt de noodzaak van verder onderzoek naar de langetermijneffecten en bredere toepassingen ervan.