Verlies van visceraal vet door volledige lichaamselektromyostimulatie wordt verminderd bij oudere mannen en afwezig bij vrouwelijke oudere patiënten met niet-insuline-afhankelijke diabetes.

Het wereldwijde toename van type 2 diabetes heeft pandemische proporties aangenomen met naar schatting 570 miljoen patiënten in 2025. De lagere levenskwaliteit met verontrustende stijgingen in zorgkosten spoort wetenschappers aan om te zoeken naar nieuwe, betere en duurzame preventieve en behandelingsstrategieën.

Bewijsmateriaal stapelt zich op en benadrukt het belang van het verminderen van visceraal vet (VO) bij de preventie en behandeling van type 2 diabetes, omdat dit beter de ziekterisico’s weergeeft dan lichaamsgewicht of BMI. Visceraal vet initieert een chronische laaggradige ontstekingsstatus door immuuncel-influx en een pro-inflammatoire adipokine-switch die causaal verbonden is met atherosclerose en insulineresistentie, wat chronische ziekten zoals hypertensie, hart- en vaatziekten en type 2 diabetes induceert.

Viscerale vetophoping is onafhankelijk van geslacht, BMI of tailleomvang. Het verminderen van visceraal vet stimuleert de efflux van immuuncellen en de productie van anti-inflammatoire adipokines met herstel van de stofwisseling. Fysieke trainingsprogramma’s, zelfs zonder caloriebeperking, verminderen visceraal vet en verlagen het cardiometabole en type 2 diabetes risico.

Een nadeel is echter de vereiste trainingsduur en intensiteit die mensen moeilijk kunnen volhouden. De sedentaire ongetrainde type 2 diabetespatiënt mist vaak intrinsieke motivatie, verlaat programma’s voortijdig en loopt een verhoogd risico op blessures die gepaard gaan met aerobe training. Daarom wordt krachttraining aanbevolen bij type 2 diabetespatiënten, omdat het de insulinegevoeligheid verbetert en een logisch startpunt vormt om de spierkracht te vergroten voor toekomstige aerobe uitdagingen.

Mannen hebben meer visceraal vet, meer glycolytische spiervezels en zijn endocrinologisch verschillend van vrouwen in de premenopauze, overgangsperiode of postmenopauze. Ondanks dit is er verrassend genoeg een gebrek aan seks-gecontroleerde rapporten over door fysieke inspanning veroorzaakt verlies van visceraal vet.

Een zeer effectieve vorm van krachttraining is hele lichaamselektromyostimulatie (WB-EMS) met gelijktijdige externe elektrische stimulatie van meerdere grote spiergroepen. WB-EMS biedt spiercontractie zonder de noodzaak van een actieve beweging en is een goed alternatief voor type 2 diabetespatiënten. In vergelijking met fietsen verlengt EMS zelfs de duur van maximale perifere insulinegevoeligheid alleen al in de benen met meerdere uren. Bovendien verbetert WB-EMS de hogere insulinegevoeligheid die wordt gezien na calorierestrictie bij oudere obese vrouwen met het metabool syndroom.

Verder verlaagt 10 weken lang 2 keer per week WB-EMS de nuchtere glucose- en HbA1c-waarden. De effecten van WB-EMS op visceraal vet bij gezonde mannen en vrouwen en bij patiënten met type 2 diabetes zijn echter niet vastgesteld. Het doel van de huidige studie was om het effect te onderzoeken van een 4-maanden durend, 2-wekelijks WB-EMS-programma zonder caloriebeperking, bij mannelijke en vrouwelijke NIDDM-patiënten (Non-Insulin-Dependent Diabetes Mellitus) op veranderingen in visceraal vet, glycemische controle en lipidenspiegel in vergelijking met leeftijdsgenoten.